Fotografia webcamem

Mini-przewodnik po pięknych zdjęciach planet: co koniecznie musisz wziąć pod uwagę.

Za pomocą wcześniej opisanych kamer możesz wykonywać pojedyncze zdjęcia planet. Jednak zawsze jesteś zależny od chwili. Jeśli w atmosferze są duże turbulencje, zdjęcia planet również będą rozmyte i mało szczegółowe. Być może będzie trzeba wykazać się dużą cierpliwością, by uzyskać w miarę ostre zdjęcia.

Fotografowanie webcamem wykorzystue zupełnie inną technikę. Ta metoda zrewolucjonizowała w ostatnich latach fotografię planetarną. A to dlatego, że w końcu udało się amatorom uzyskać tak ostre obrazy planet, o jakich wcześniej mogli tylko pomarzyć. Może brzmi to nieco przesadnie, ale przesadą nie jest.

W przeciwieństwie do "zwykłych" aparatów, webcam ma możliwość wykonywania całych serii zdjęć planety. Dzięki wysokiej czułości i krótkim czasom naświetlania, można w bardzo krótkim czasie uzyskać setki zdjęć planety. A najważniejsze, że nie musisz już polegać na chwilach z dobrym seeingiem.

Gdy rozpoczniesz nagrywanie serii zdjęć, zawsze znajdą się momenty z dobrym i złym seeingiem, które bezlitośnie wpłyną na zdjęcia, nawet na obrazie z webcama. Spytacie zatem, co w tym lepszego? To dość proste. Dzięki specjalnym programom komputerowym można zautomatyzować wybór dobrych zdjęć, które następnie są stackowane do zdjęcia wynikowego. Złe zdjęcia (klatki) nie są nawet brane pod uwagę. W ten sposób pozyskujemy ostre zdjęcia. Dzięki dalszej obróbce przy użyciu odpowiednich filtrów możliwe jest uzyskanie naprawdę ostrego zdjęcia wynikowego.

Webcam nie na jednak własnego ekranu, dlatego zawsze potrzebny jest komputer lub laptop, który umieszczamy przy teleskopie. Kamerę podłączamy poprzez złącze USB. Na komputerze ustawiamy czasy naświetlana i inne parametry. Na ekranie widać obraz na żywo, który jest dość nieostry, jednak po precyzyjnym ustawieniu ostrości można rozpocząć rejestrację obrazów.

Ale jak to dokładnie działa? Przede wszystkim warto zaopatrzyć się w silnik do swojego montażu paralaktycznego. Bez zmotoryzowanego śledzenia nie ma szans na sukces, ponieważ nie będziesz w stanie utrzymać planety w polu widzenia. Po namierzeniu planety w okularze i dokładnym jej wycentrowaniu w polu widzenia, można podłączyć kamerę do teleskopu.

Polega to na wykręceniu z kamery jej małego obiektywu i zastąpieniu go specjalnym adapterem 1,25", który pasuje do wyciągu okularowego Twojego teleskopu. Przed wkręceniem adaptera, możesz zauważyć mały sensor rejestrujący obraz.

W zależności od ogniskowej Twojego teleskopu, na ekranie zobaczysz mniejszy lub większy obraz planety. Z reguły, pierwotna ogniskowa teleskopu nie wystarcza do fotografowania planety w odpowiednio dużej skali. Dlatego wydłuża się ogniskową do kilku metrów za pomocą soczewek Barlowa o krotności 2x, 3x, czy nawet 5x.

Ale im większa efektywna ogniskowa, tym mniejsze pole widzenia, co oznacza wymóg dokładniejszego ustawienia planety. Do fotografii planetarnej zalecane są światłosiły pomiędzy f/20 a f/30. W przypadku Schmidta-Cassegraina f/10 wystarczy Barlow 2x lub 3x. W przypadku światłosilnych systemów Newtona sensowny może okazać się zakup Barlowa 5x, lub odsunięcie kamery od Barlowa ku tyłowi za pomocą przedłużki, by jeszcze zwiększyć skalę obrazu.

Po wycentrowaniu planety w okularze, należy skorzystać z okularu w połączeniu z soczewką Barlowa, a następnie dokładnie wycentrować tarczkę. Teraz można połączyć kamerę z soczewką Barlowa. Mając w zasięgu wzroku ekran, tarczka planety powinna być już widoczna, ale jeszcze nie wyostrzona. Dlatego zobaczysz zapewne rozmytą plamkę. Teraz należy precyzyjnie ustawić ostrość. Tarczka stanie się mniejsza. Reguluj ostrość tak długo, aż uznasz że obraz planety jest ostry. Optymalną pomocą w ustawianiu ostrości jest motofokuser. Nie trzeba dotykać teleskopu, i obraz planety nie będzie się tak trząsł, ponieważ telekop nie będzie ulegał wstrząsom poprzez dotyk.

Użyj pilota swojego systemu śledzącego by ustawić planetę w centrum obrazu na żywo. Podczas tej czynności przełącz się na niską prędkość przesuwu. Po wprowadzeniu niezbędnych ustawień w programie, można rozpocząć nagrywanie. Często możliwe jest nagrywanie regularnych filmów o długości kilkunastu minut, które zapisuje się w postaci pliku wideo. Należy jednak wziąć pod uwagę także rotację obiektu. W przypadku Jowisza, czas nagrywania ograniczony jest do kilku minut, zanim obrót planety stanie się zauważalny. Webcam potrafi zarejestrować ponad 2000 surowych klatek w ciągu zaledwie 2 minut, co zwykle jest w zupełności wystarczające.

W przypadku umieszczenia soczewek na drodze wiązki światła, należy zastosować filtr IR-cut. Zapewnia on ostry, nieprzekłamany obraz planety w zakresie widma widzialnego. Jednak gdy zastosujemy układ CCD, jak w przypadku webcama, obrazowane jest również światło niedostrzegalne i niezogniskowane, ponieważ czip jest czuły również na ten zakres widma.

Po rejestracji klatek, masz wystarczająco dużo czasu w dzień, by je poddać obróbce.

Astrowebcam planetarny to najprostszy i najtańszy sposób na pierwsze udane kroki w astrofotografii. Oczywiście, należy poświęcić czas na doskonalenie umiejętności, ale w Internecie można znaleźć wiele darmowych programów z odpowiednimi instrukcjami.

Dzięki webcamom możesz wykonywać całkiem użyteczne zdjęcia jasnych obiektów astronomicznych. Najlepszym standardowym oprogramowaniem dla webcamów w zastosowaniach astronomicznych jest prawdopodobnie GIOTTO autorstwa Georga Ditie. Na stronie silvia-kowollik.de znajdziesz krótką instrukcję do tego programu. GIOTTO digitalizuje i stackuje setki klatek strumienia wideo.

Ten proces odfiltrowuje zdecydowaną większość szumów. Łączenie odbywa się automatycznie. Dodatkowo, można zmienić ustawienia tak, by wykorzystany był jedynie pewien procent najlepszych klatek. GIOTTO oferuje poza tym rozbudowane algorytmy wyostrzania, które są specjalnie dopasowane do zastosowań astronomicznych.