Słownik | Teleskopy | Optyka | Zdolność zbierania światła

Zdolność zbierania światła opisuje, o ile więcej światła zbiera teleskop w stosunku do gołego oka.

Wynika ona z zależności: zdolność zbierania światła = apertura² / średnica źrenicy oka²

W Astroshop przyjęliśmy średnicę źrenicy oka jako 7 milimetrów. Może się ona różnić w przypadku różnych obserwatorów, jednak teleskopy są zdecydowanie porównywalne.

Zdolność zbierania światła w teleskopach zwierciadlanych (systemy optyczne Newtona, Maksutowa, SC) jest redukowana przez zwierciadło wtórne. Zjawisko to, znane również pod pojęciem obstrukcji, nie odgrywa w praktyce dużej roli, ponieważ wpływa ono jedynie na niewielką część powierzchni. Obstrukcja jest jednak zauważalna, ponieważ pierścienie dyfrakcyjne rozjaśniane są przez zwierciadło wtórne i jego ramiona (wsporniki). Obniża to kontrast w porównaniu do teleskopu soczewkowego, którego konstrukcja optyczna nie wymaga zwierciadła wtórnego.

Decydującym czynnikiem obniżenia teoretycznej zdolności zbierania światła nie jest zatem obstrukcja, a jakość kolejnych elementów optycznych, takich jak na przykład nasadka kątowa czy okulary.

MAksymalna średnica oka zaadaptowanego do pełnej ciemności zależy od wieku obserwatora. Orientacyjnie wygląda to następująco:

• 20 lat: 7,2 mm
• 30 lat: 6,6 mm
• 40 lat: 6,0 mm
• 50 lat: 5,4 mm
• 60 lat: 4,8 mm
• 70 lat: 4,2 mm
• 80 lat: 3,6 mm

Żródło: Handbuch Astronomie Oculum-Verlag, Erlangen 2015