Spotkanie Księżyca z Okiem Byka

Księżyc okrąża Ziemię w nieco ponad 27 dni. W tym czasie nasz satelita przesuwa się po niebie w kierunku wschodnim. Może się zdarzyć, że po drodze może zakryć jasną gwiazdę. Na koniec 2017 roku, 31 grudnia, Aldebaran zniknął za Księżycem.

W zasadzie, każdej nocy Księżyc zakrywa słabsze gwiazdy, ponieważ są one dość liczne, a kątowa średnica Księżyca 0,5° jest stosunkowo duża. Jednak zakrycia jasnych gwiazd są rzadsze i stanową fascynujące zjawiska, które warto obserwować.

Na szczeście, w pasie drogi Księżca na niebie leży kilka jasnych gwiazd: Regulus w gwiazdozbiorze Lwa, Spika w gwiadozbiorze Panny, Antares w gwiazdozbiorze Skorpiona i Aldebaran w gwiazdozbiorze Byka. Te cztery gwiazdy pierwszej wielkości leżą na tyle blisko ekliptyki, że od czasu do czasu są zakrywane przez Księżyc. Jednak takie zakrycia nie występują co miesiąc, ponieważ nasz satelita nie przesuwa się za każdym razem dokładnie tą samą drogą na tle gwiazd. Po seriach zakryć zawsze następują dłuższe przerwy. Zakrycia powtarzają się w 18,6-rocznym cyklu.

Ze względu na dużą odległość, gwiazdy nie są tarczkami jak planety, lecz punktowymi źródłami światła. Zakrywana gwiazda znika więc w jednej chwili za wschodnią krawędzią Księżyca i tak samo, równie nagle, pojawia się po drugiej stronie. Wizualnie, najbardziej efektowne są momenty zakrycia i odkrycia gwiazdy przy nieoświetlonej krawędzi Księżyca. Rzadkim i szczególnie pasjonującym przypadkiem jest tak zwane zakrycie brzegowe. Gwiazda przesuwa się wzdłuż i zaraz przy, tarczy Księżyca, wielokrotnie znikając i pojawiając się, gdy zakrywana jest przez nierówności księżycowej krawędzi.

Autor: Lambert Spix / Licencja: Oculum-Verlag GmbH