Lornetki

Astronomia, turystyka, obserwacje ptaków, studiowanie przyrody, polowanie i żeglarstwo: lornetki znajdują zastosowanie niemal wszędzie. Tu odpowiemy na najważniejsze pytania.

Lornetka to optymalny instrument do wizualnego przybliżania odległych obiektów, co prowadzi do lepszego rozpoznawania ich szczegółów. Zastosowanie jest tak zróżnicowane, jak rozległy jest zakres obiektów i zainteresowań obserwatora. Niektóre klasyczne obszary zastosowania to np. astronomia, obserwacje ptaków, obserwacje przyrody i zwierząt (np. safari), polowanie i żeglarstwo. Obszary zastosowania są niemal niewyczerpane, a lornetki można z powodzeniem używać w podróży, podczas wędrówek (zwłaszcza w górach), na imprezach sportowych (np. na stadionie), na koncertach, w teatrze i operze, czy do wielu innych celów w życiu codziennym.

Podobny skrót znajdzesz na każdej lornetce, którą możesz u nasz kupić. Wskazuje on, jakie powiększenie i i jaką średnicę obiektywów oferuje lornetka. Pierwsza wartość oznacza powiększenie, w tym przypadku jest to powiększenie 10-krotne. Druga wartość oznacza średnicę obiektywów, którą zawsze podaje się w milimetrach. Lornetka 10x42 ma więc średnicę obiektywów 42 mm.

Szerokie pole widzenia lornetki to zawsze zaleta. Ludzkie oko, dzięki połączeniu obuocznych wrażeń wizualnych, ma pole widzenia o szerokości około 80°. W przypadku lornetek jest to  oczywiście nieosiągalne. Niemniej jednak, producenci starają się uzyskać możliwie najszersze pole widzenia.

Decydującymi czynnikami w przypadku lornetki są powiększenie i konstrukcja okularów. Im niższe powiększenie, tym szersze pole widzenia. Ponadto, dzięki możliwości wykorzystania okularów o specjalnej konstrukcji szerokokątnej, można uzyskać szerokie pole widzenia mimo wyższego powiększenia.

Jednak zalecamy rozwagę, ponieważ wielu tanich producentów oferuje lornetki o szerokim polu widzenia, w którym ostrość spada już w ostatnich 1/3 średnicy tego pola. Dobre lornetki mają użyteczne całe pole widzenia, z ostrością do samej jego krawędzi.

W danych technicznych, pole widzenia zawsze podawane jest na tysiąc metrów, np. 56m/1000m. Oznacza to, że z odległości tysiąca metrów widoczne pole widzenia ma szerokość 56 metrów. Ta informacja czasami podawana jest w stopniach. Aby samodzielnie przeliczyć te wartości, możesz skorzystać z poniższych wzorów do konwersji. Współczynnik 17,5 oznacza tu pole widzenia w metrach przy polu 1°.

Szerokość pola na 1000 m = stopnie (rzeczywiste) x 17,5 =

Stopnie (rzeczywiste) = szerokość pola na 1000 m / 17,5 =

Główną różnicą między lornetkami porropryzmatycznymi a dachowymi jest zastosowanie różnych systemów pryzmatów, które odwracają obraz utworzony przez obiektywy. Jak same ich nazwy wskazują, są to pryzmaty porro lub pryzmaty dachowe. Mówiąc najprościej, w przypadku pryzmatów porro, wiązka światła przechodzi pod kątami prostymi, natomiast w pryzmatach dachowych jeden z nich ma kształt dachu domu a bieg światła jest znacznie bardziej skomplikowany.

Wraz z upływem czasu, lornetki dachowe stały się nieco popularniejsze niż porropryzmatyczne. Wygląd tych lornetek jest zupełnie inny. W lornetkach porro, obiektywy rozstawione są szerzej niż okulary. Lornetki dachowe są bardziej kompaktowe i węższe.

Powodem tego jest inna konstrukcja pryzmatów. Pryzmaty porro mają stosunkowo szeroki kształt. Zaletą lornetek porropryzmatycznych jest fakt, że tworzą obrazy, które sprawiają wrażenie bardziej plastycznych. Lornetki porro mają indywidualną dla okularów lub zewnętrzną centralną regulację ostrości, podczas gdy lornetki dachowe mają najczęściej mechanizm wewnętrznej regulacji ostrości. Takie rozwiązanie jest często preferowane nad system oferowanym przez lornetki porro, ponieważ w wielu przypadkach jest mechanicznie solidniejsze i łatwiej zapewnić ochronę przed wilgocią i wodoszczelność.

Ogólnie nie można jednoznacznie powiedzieć, który typ lornetek jest lepszy. Istnieją lepsze i gorsze lornetki obu typów. Jednak wyprodukowanie dobrej lornetki dachowej jest o wiele bardziej skomplikowane, dlatego w segmencie budżetowym należy wybierać ostrożnie i szukać fachowej porady.

Warto mieć optykę ze stabilizacją obrazu

Lornetka ze stabilizacją obrazu jest zdecydowanie warta rozpatrzenia, gdy planujesz korzystanie z lornetki o wyższym powiększeniu, ale nie chcesz mocować jej na statywie. Zakup takiej lornetki powinny również rozpatrzeć osoby mające problemy z pewnym, spokojnym chwytem.

Elektroniczne czujniki wykrywają najmniejsze nawet drganie i za pomocą ruchomych soczewek lub pryzmatów zapewniają całkowicie stabilny obraz. Nawet w przypadku lornetki o 15-krotnym powiększeniu obraz może być absolutnie stabilny. Obserwowany obraz wydaje się bardzo ostry, ponieważ wszelkie drgania są wyeliminowane.

Niektóre lornetki wysokiej jakości posiadają informację o zastosowaniu "powłok fazowych". Jest to specjalna warstwa na pryzmatach dachowych, zwana także warstwą P. Gdy promień światła trafia w pryzmat dachowy, odbija się on on obu powierzchni tworzących kształt dachu.

Ponadto, promień podczas odbicia dzielony jest na dwie części. Ten proces powoduje przesunięcie faz fal świetlnych. Czoła fal świetlnych nie są równe, ale przesunięte.

Obniża to rozdzielczość oraz kontrast, więc aby temu zapobiec, stosuje się specjalne powłoki fazowe, które korygują to zjawisko.

Jeśli chcesz obserwować przez lornetkę w okularach korekcyjnych, ważne jest, by optyka instrumentu była do tego dostosowana. Jednak producenci często tego nie określają. Niektóre lornetki nie nadają się do obserwacji w okularach korekcyjnych, ponieważ pole widzenia dostępne dla obserwatora byłoby bardzo przycięte i małe.

Ważne jest, by źrenica wyjściowa była bardziej odsunięta i oferowała odległość między okularem a okiem około 20 mm, zapewniając optymalną wygodę obserwacji dla osoby noszącej okulary korekcyjne. Ponadto, muszle oczne nie mogą przeszkadzać w obserwacjach. W przypadku wielu lornetek muszle z twardego plastiku można regulować obrotowo, a miękkie muszle oczne można złożyć lub odwinąć. Chociaż są one miękkie w dotyku i dobrze leżą przy oku, mogą z upływem czasu kruszeć.

Muszle oczne są ważnym elementem pozwalającym uniknąć wpływu otaczającego nas światła rozproszonego na oczy. Rozróżniamy miękkie gumowe muszle oczne i muszle wykonane z twardego plastiku. Zaletą twardych, wykręcanych muszli ocznych jest wysoka trwałość, a często nawet kilka stopni regulacji z funkcją blokady.

Gumowe muszle oczne są bardziej miękkie i można je w razie potrzeby odgiąć lub wywinąć, jednak z czasem mogą one kruszeć.

Lornetka to przedmiot codziennego użytku, który nie został opracowany by oglądać go w szklanej gablocie, ale przede wszystkim do użytku w terenie i obserwacji przeglądowych. Co oczywiste, lornetka się brudzi. Z zewnątrz można ją bezproblemowo przetrzeć miękką tkaniną, ale podczas czyszczenia soczewek należy zachować ostrożność. Na soczewkach znajdują się delikatne powłoki, które przy niezbyt ostrożnym czyszczeniu można uszkodzić. Dlatego musisz bardzo uważać. Zasada numer jeden dotycząca czyszczenia brzmi: tak rzadko, jak to tylko możliwe.

Przetarcie soczewek miękkim pędzelkiem by usunąć drobinki kurzu nie stanowi problemu, nawet jeśli robisz to regularnie. Sprawa wygląda inaczej, jeśli na soczewkach osadził się grubszy brud. Wtedy nie unikniesz większego czyszczenia. Najlepiej użyć szmatki z mikrofibry lub innej bardzo miękkiej ściereczki.

Upewnij się, że na szmatce nie ma grubszych ziarenek kurzu, a następnie delikatnie przetrzyj soczewki, najlepiej ruchami okrężnymi. Być może nie unikniesz czyszczenia środkiem chemicznym. Na takie przypadki ofeujemy specjalny płyn czyszczący, dzięki któremu przeprowadzisz bezpieczne i delikatne czyszczenie. Zalecamy, by po każdym użyciu lornetki zakładać dekielki ochronne na optykę.

Do absolutnie topowych marek należą Leica, ZEISS i Swarovski. Jest to bezsprzecznie sektor high-end. Wciąż bardzo wysokiej jakości marki to Steiner, Minox i Nikon. W klasie średniej znajdują się Eschenbach, Bushnell i Bresser. Jednak inne marki także oferują konkretne modele lornetek, które optymalnie sprawdzają się w pewnych obszarach zastosowania.

Podobnie jest z wieloma innymi rzeczami, kto zainwstuje więcej, zwykle otrzymuje także wyższą jakość. W zasadzie, stosunkowo użyteczną jakość można obecnie wytwarzać niskim kosztem. Jeśli nie chcesz jednak iść na duże kompromisy w zakresie aberracji chromatycznej, kontrastu, ostrości, transmisji i wiernego odwzorowania, nie unikniesz droższego instrumentu.

W przypadku wysokiej jakości lornetek wkłada się wiele wysiłku w jej jakość optyczną i mechaniczną, by możliwie najlepiej opanować wszystkie wady optyczne. Mechaniczna regulacja ostrości także powinna być wysokiej jakości, ponieważ jeśli ten element lornetki będzie miał zbyt duży luz, będzie się chwiał w każdą stronę i zacinał się, nie będziesz odczuwał radości z obserwacji.

Także w przypadku muszli okularowych nie należy iść na duże kompromisy, ponieważ zapewniają one dodatkowy komfort. Istnieją na przykład stałe, wykręcane muszle oczne, które wyposażone są w funkcję blokady.

Na pierwszy rzut oka trudno ocenić jakość lornetki. Oglądając krajobrazy przy pięknej pogodzie często nie zauważa się różnic pomiędzy wieloma modelami. Oprócz optki, należy oczywiście wziąć też pod uwagę mechanikę regulacji ostrości i tubusy optyczne.

Najpierw zbliż lornetkę pod białą jarzeniówkę i skontroluj powłoki. Zobaczysz wyraźnie, czy na obiektywach tworzą się barwne refleksy (zwykle zielone lub fioletowe), czy nie. Jeśli refleksy są białe, soczewki nie mają powłok. W tym przypadku cenne światło zostaje utracone, zanim dotrze do oka. Z okularami należy postąpić tak, jak z obiektywami. Niektórzy tani producenci nie stosują tu żadnych powłok. Oprócz strat światła, brak powłok oznacza duże odblaski, których zdecydowanie należy unikać.

Teraz skieruj lornetkę na jasną powierzchnię. W okularach powinieneś zobaczyć z pewnej odległości dwa małe białe krążki, są to źrenice wyjściowe. Powinny być one okrągłe, a nie kanciaste. Jeśli są kanciaste, oznacza to, że pryzmaty nie odbijają całego światła. To duży błąd, który drastycznie degraduje obraz.

Następnie spróbuj obserwować pod światło. W przypadku lornetek o niezbyt wysokiej jakości, w polu widzenia mogą pojawiać się odblaski, kótre znacznie obniżają kontrast obrazu. Wnętrze lornetki powinno być matowo wyczernione. Należy również zwrócić uwagę na czystość barw. Dobrym sposobem jest skierowanie lornetki na oświetloną przez Słońce białą ścianę domu. Można wtedy dostrzec kolorowe obwódki. Jeśli będą zbyt mocne, mogą pogorszyć obraz. Dlatego w każdym przypadku lepsza jest optyka o czystej kolorystyce. Różni producenci oferują lornetki z soczewkami ED lub fluorytowymi. Niemal całkowicie eliminują one aberrację chromatyczną. Im wyższe powiększenie, tym jest to ważniejsze.

Dobrze jest przetestować lornetkę na nocnym niebie, ponieważ dobrze widać wtedy wady odwzorowania. Wyceluj w jasną gwiazdę, jasną planetę, czy nawet Księżyc. Teraz ustaw obiekt w środku pola widzenia i ustaw ostrość, a następnie przesuń obiekt do krawędzi pola. Widać wtedy dobrze ewentualne wady obrazu, np. gdy gwiazda przy krawędzi jest zniekształcona. W ten sposób możesz dobrze zidentyfikować ewentualną nieostrość brzegową, oraz wyraźnie ocenić obecność krzywizny pola. Im większy obiektyw, tym bardziej zauważalny może być błąd.

Powszechnie uważa się, że lornetka jest tym lepsza, im bardziej powiększa. Nie jest to prawdą, ponieważ dla dobrej lornetki kluczowy jest dobór rodzajów szkła, pryzmatów i powłok, a także mechanika. Powiększenie powinno opierać się raczej na planowanym zastosowaniu.

Dla większości zastosowań w zupełności wystarcza powiększenie 8- lub 10-krotne. Jeśli pozostaniesz w tym zakresie powiększeń, będziesz mógł bez problemu utrzymać lornetkę w dłoniach, bez zbytnich drgań. Przy wyższych powiększeniach (od 12-krotnego) nie jest to już możliwe bez dalszych zabiegów.

Cały obraz bardziej drży i wydaje się nieostry. Jedyną opcją jest w takim przypadku zamocowanie lornetki na statywie. Lornetki dostępne są zwykle z powiększeniem do 20-krotnego. Jeśli preferujesz wyższe powiększenie, ale nie chcesz korzystać ze statywu, pozostaje możliwość zakupu lornetki ze stabilizacją obrazu. A jeśli wolisz jeszcze wyższe powiększenia, optymalnym rozwiązaniem będzie luneta.

Lunety zwykle oferują powiększenia od 20- do 60-krotnego, które można ustawiać za pomocą okularu zoom. Statyw jest tu oczywiście również niezbędny. Niektóre lunety są nawet wyposażone w statyw stołowy należący do zestawu.

Lornetki z zoomem są bardzo praktyczne, ponieważ oferują możliwość płynnej regulacji powiększenia. Jesteś więc uzbrojony na każdy cel obserwacji. Jednak obserwacje przez taką lornetkę zawsze jest kompromisem. Dodatkowe soczewki, które są niezbędne dla funkcji zoom, wpływają na gorszą jakość w porównaniu z konstrukcją stałoogniskową. W słoneczny dzień nie ma to żadnego wpływu, ale jest widoczne w przypadku trudnych warunków kontrastowych, w warunkach zmierzchowych lub nocą.

Większość lornetek zoom cierpi na efekt "tunelu", który z reguły jest szczególnie wyraźny przy niskich powiększeniach. Odnosi się wrażenie patrzenia na obraz przez długi czarny tunel. Tylko nieliczne lornetki z funkcją zoom nie są obarczone tym efektem.

Powłokami nazywamy cienkie warstwy, które naparowywane są na elementy optyczne w wysokiej próżni. Ich celem jest minimalizowanie odblasków na soczewkach, a tym samym zwiększenie transmisji światła. Takie warstwy w składzie mają często fluorek magnezu, a grubość warstwy i współczynnik załamania światła decydują o redukcji odblasków. W tym procesie światło odbite wygasza się na skutek interferencji. Zwykle nakłada się nie jedną, a wiele warstw (do siedmiu lub nawet więcej), aby uzyskać dobrą redukcję odblasków w zakresie całego widma. Powłoki bardzo łatwo rozpoznać po ich barwie, która zwykle jest fioletowa lub zielona. Te kolory które widzisz, znane są jako odbicia szczątkowe. Upewnij się, że lornetka ma oznaczenie "multicoated", wkazujące na powłoki wielowarstwowe.

WP - oznacza "Water Proof", czyli wodoodporność

W przypadku lornetek wodoodpornych wykorzystuje się specjalne pierścienie uszczelniające, a pory impregnowane są w złożonym procesie. Ponadto, wnętrze lornetki wypełnione jest azotem, co oznacza że we wnętrzu lornetki nie ma pary wodnej. Nadają się one szczególnie do wszelkich aktywności w zmiennych warunkach pogodowych, na przykład do wspinaczki górskiej czy żeglowania.

B - oznacza zwykle "nadająca się dla osób noszących okulary korekcyjne"

Oznacza to, że taka lornetka charakteryzuje się dużym odsunięciem źrenicy wyjściowej, dzięki czemu nawet osoby obserwujące w okularach korekcyjnych zobaczą całe pole widzenia, bez ograniczeń.

G, GA lub RA (Rubber armed) - oznaczają ogumowanie

Te lornetki są chronione przez gumową powłokę w przypadku uderzeń czy spryskania wodą.

CF - oznacza czasem "Central Focus"

Ale czasem także "Close Focus" - "Central Focus" oznacza centralne mechanizm regulacji ostrości. W przypadku lornetek porropryzmatycznych okulary są połączone ze sobą mostkiem, który można przesuwać w przód i w tył za pomocą obrotu pokrętła ostrości (tzw. mechanizmu centralnego).

"Close Focus"

Oznacza, że lornetka ma małą minimalną odległość ostrzenia. Z reguły w zakresie od 2 do 4 metrów, podczas gdy "normalne" lornetki pozwalają wyostrzyć obraz dopiero od 5 metrów. Kto lubi obserwować małe lub bliskie obiekty, jak np. motyle czy ptaki, powinien zwrócić uwagę na małą minimalną odległość ostrzenia, by lornetka pozwoliła wyostrzyć obraz z tak niewielkich odległości.

W, WF, WW lub Wide - oznaczają "Wide field", szeroki kąt

Czyli lornetki o bardzo szerokim polu widzenia.

MC - oznacza "Multi Coated", powłoki wielowarstwowe

Ponieważ wszystkie wysokiej jakości lornetki mają powłoki wielowarstwowe, nie zawsze jest to wyraźnie zaznaczone w oznaczeniu.

UC - oznacza "Ultra Compact"

Wskazuje to na bardzo małą i lekką lornetkę (zwykle z aluminium lub rzadziej z tytanu).

HP - oznacza "High Eye Point"

Te lornetki charakteryzują się dużym odsunięciem źrenicy wyjściowej.

IS - oznacza "Image Stabilisator"

To lornetki ze stabilizacją obrazu, szczególnie popularne wśród ornitologów i obserwatorów przyrody.

D - oznacza lornetkę z pryzmatami dachowymi

Osoby noszące okulary korekcyjne zawsze powinny zwracać uwagę na odsunięcie źrenicy wyjściowej. Duże odsunięcie źrenicy (ok. 20 mm) jest dla nich ważne, ponieważ obserwując w okularach korekcyjnych będą mogli bez ograiczeń objąć całe pole widzenia.

Osoby z lżejszą wadą wzroku powinny zwrócić uwagę na regulację okularów. Ważny tu jest zakres dioptrii w którym można dopasować okulary do wady oczu, i czy to ustawienie można zablokować, chroniąc przed przypadkowym przestawieniem.

Ważną cechę jakościową można sprawdzić już przy zakupie: skieruj lornetkę na jasną powierzchnię z odległości około 30 cm, powinna być widoczna okrągła, jasna powierzchnia, która nie ciemnieje w kierunku krawędzi. Gwarantuje to, że całe światło które przechodzi przez okular faktycznie dociera do Twoich oczu.

Inne kryteria jakościowe stają się zauważalne dopiero po dłuższym korzystaniu z lornetki. W przypadku kiepsko wykonanej lornetki można zwykle zauważyć, że pryzmaty nie są poprawnie skolimowane, co przy dłuższych obserwacjach przez lornetkę powoduje ból głowy.

Możliwy jest także podwójny obraz. Cechą decydującą o jakości lornetki są powłoki na soczewkach i pryzmatach. Zwykłe soczewki optyczne odbijają część padającego na nie światła, co powoduje straty światła i obniżenie kontrastu. Dzięki nałożeniu powłok na elementy optyczne (czyli naparowaniu warstwy mineralnej redukującej odblaski), znacznie zmniejszają się odblaski, a transmisja światła wzrasta.

Do sportów wodnych należy wybrać solidną lornetkę, która oprócz dobrej optyki wyposażona jest w wytrzmałą mechanikę. Pełne ogumowanie zapobiega zbyt łatwemu wyślizgnięciu się lornetki z dłoni. Szczególną zaletą w przypadku sportów wodnych jest wodoszczelność, a wiele lornetek zapewnia ją do głębokości 5 metrów. Poza tym, dobrze jeśli lornetka jest wypełniona azotem, by uniknąć zaparowania lornetki od wewnątrz.

Na wędrówki górskie poleca się z reguły lekkie lornetki. Ponieważ dźwigany bagaż zwykle jest już dość ciężki, lornetka nie powinna być dodatkowym obciążeniem. Dlatego najlepiej zabrać co najwyżej uniwersalną optykę 10x42. Są one jeszcze dość lekkie i ważą około 700 gramów, co nie utrudnia wędrówki. Niemniej jednak, wciąż masz lornetkę, która sprawdzi się podczas obserwacji zmierzchowych.

Jeśli szukasz czegoś jeszcze bardziej kompaktowego, weź np. lornetkę 10x25. Jest ona tak kompaktowa, że zmieści się w każdej kieszeni spodni, a przy tym waży jedynie około 300 gramów. Można jej jednak używać jedynie w dzień, ponieważ nie jest zbyt jasna (ŹW 2,5mm). Oprócz danych w postaci apertury i powiększenia, bardzo ważne są powłoki na soczewkach i pryzmatach, oraz dobór rodzaju szkła, ponieważ to właśnie w nich tkwią duże różnice w jakości.

Istnieją lornetki uniwersalne, których można z powodzeniem używać w każdych warunkach oświetleniowych. Lornetka uniwersalna to np. 10x42 czy 8x42. Ma ona obiektywy o średnicy 42 mm i 8- lub 10-krotne powiększenie. Decydującym kryterium jest ilość światła, które zdoła zebrać i skierować do oczu.

W przypadku lornetki 8x42mm do oka wpada wiązka światła o średnicy 5,25mm. Dzięki temu nawet w półmroku uzyskuje się jasny obraz i wystarczającą stymulację siatkówki, więc można obserwować zwierzęta jeszcze w warunkach zmierzchowych. Ta lornetka może być z powodzeniem używana także w nocy, nawet jeśli nie jest optymalna. W przypadku lornetek pożądana jest możliwie jak najwyższej jakości optyka, która może różnić się pomiędzy lornetkami wykorzystanymi rodzajami szkła, powłokami i właściwościami odbijającymi pryzmatów.

Wierność barw jest ważnym czynnikiem w przypadku lornetki do obserwacji ptaków, ponieważ dobrze jest rozpoznawać naturalne kolory upierzenia. Nie polecamy tu najtańszych lornetek, ale takie, które posiadają wysokiej jakości powłoki. Jeśli wybierzesz lornetkę dachopryzmatyczną, pryzmaty nie powinny mieć prostych powłok srebrnych, a raczej, jeśi to możliwe, wielowarstwowe powłoki dielektryczne. Poza tym pryzmaty powinny mieć powłokę P. Zapewnia ona brak przesunięcia fazowego fal światła w pryzmatach.

Jeśli wybierzesz lornetkę kieszonkową, powinieneś również zwrócić uwagę czy jej okulary nadają się do obserwacji także przez osoby noszące okulary korekcyjne. Spełniając te czynniki, lornetka zapewni maksymalną jasność, kontrast i wierność barw.

Większość lornetek oferuje możliwość zamocowana na statywie. Aby to zrobić, z reguły należy odkręcić zaślepkę z przodu mostka, która skrywa gwint ¼". Teraz można podłączyć lornetkę do statywu za pomocą adaptera statywowego.

Jednak należy tu dokładnie przemyśleć, jaki statyw wybrać. Nie ma sensu wieszać ciężkiej lornetki o wadze 1kg na małym i lekkim statywie aluminiowym. Spowodowałoby to ogromne przeciążenie statywu i lornetka wpadałaby w duże drgania.

Efekt byłby taki, że lornetka przy każdym dotknięciu zaczyna się chwiać, co uniemożliwia prowadzenie sensownych obserwacji. Większość statywów wykonana jest z aluminium, drewna lub także z włókna węglowego. Aluminium jest bardzo lekkie i łatwo przenosi drgania. Dlatego grubość materiału i konstrukcja środkowa muszą zapewniać bardzo dużą stabilność. Drewno jest mniej podatne na wibracje, a wykorzystywany rodzaj drewna to zazwyczaj jesion.

Oprócz grubości materiału na dobrą stabilność wpływa też masa własna statywu. Niektóre satywy mają określony limit maksymalnego obciążenia. Jeśli masa lornetki odpowiada limitowi obciążenia, lepiej użyć większego statywu.