Duża różnorodność oferty i innowacyjność
Własne projektowanie oraz produkcja urządzeń optycznych
Magazyn > Praktyka > Obserwacje > Księżycowy spacer > Rima i Rupes Cauchy – podwójne jest lepsze
Praktyka

Rima i Rupes Cauchy – podwójne jest lepsze

Cztery dni po nowiu, obserwator Księżyca znajdzie wspaniałą lustrzano-symetryczną rzeźbę na Morzu Spokoju.

Rima i Rupes Cauchy leżą po wschodniej stronie Mare Tranquillitatis. NASA/GSFC/Arizona State University Rima i Rupes Cauchy leżą po wschodniej stronie Mare Tranquillitatis. NASA/GSFC/Arizona State University

Na młodym, czterodniowym, Księżycu obserwator znajdzie niezwykłą atrakcję w regionie Mare Tranquillitatis (Morze Spokoju) – i to podwójną: Rima Cauchy (szczelina) i Rupes Cauchy (uskok).

Wspaniała oprawa

Około 50 km na południe od Rupes Cauchy leżą dwie kopuły: Cauchy Omega i Cauchy Tau. NASA/GSFC/Arizona State University Około 50 km na południe od Rupes Cauchy leżą dwie kopuły: Cauchy Omega i Cauchy Tau. NASA/GSFC/Arizona State University

Punktem wyjścia dla dzisiejszego spaceru po Księżycu jest krater Cauchy – typowy przedstawiciel swojego rodzaju z nienaruszonym i ostro zarysowanym wałem. Ten, mający zaledwie 12 km średnicy, krater jest łatwy do zidentyfikowania po wschodniej stronie równiny Mare Tranquillitatis. Dwie ciekawe formacje kadrują krater od północny i południa: Rima Cauchy, bruzda o długości około 140 km, oraz Rupes Cauchy, uskok o długości 140 km. Obie formacje są dobrze widoczne nawet przez teleskop o małej aperturze, o ile leżą akurat w pobliżu terminatora.

Wdok jest doprawdy wspaniały, ponieważ obie formacje tworzą z grubsza lustrzano-symetryczną rzeźbę dwóch wąskich linii, które łagodnie skręcają w kierunku krateru Cauchy. O wschodzie Słońca uskok Rupes Cauchy wygląda jak czarne zacienienie, a o zachodzie Słońca jest jasno oświetlony.

Wulkaniczne wyzwanie

Przy niskim kącie padania promieni słonecznych warto także spróbować zaobserwowania dwóch trudniejszych celów: kopuł Cauchy Omega i Cauchy Tau. Oba wulkany tarczowe nie mają więcej niż 200 m wysokości dlatego wyglądają plastycznie jedynie w pobliżu terminatora. Jeszcze większe wyzwanie nosi pieszczotliwą nazwę Donna, krater szczytowy kopuły Cauchy Omega o średnicy jedynie 2 km. Warunkiem udanej obserwacji są naprawdę doskonałe warunki i bardzo dobra optyka teleskopu, pozwalająca uzyskać wysokie powiększenia przy zachowaniu dobrej jakości obrazu.

Najlepsza widoczność: 4 lub 17 dni po nowiu.

Autor: Lambert Spix / Licencja: Oculum-Verlag GmbH