NGC 2362 - gromada Tau Canis Maioris

Nisko nad zimowym horyzontem leży wspaniała gromada gwiazd, wymagająca teleskopu o aperturze od 8 cali i wyższego powiększenia.

Gromada otwarta NGC 2362 leży na południe od równika niebieskiego w gwiazdzobiorze Wielkiego Psa i jest bardzo pięknym obiektem dla średnich teleskopów. Po raz pierwszy została wspomniana w roku 1654 przez włoskiego przyrodnika i księdza astronoma Giovanniego Battistę Hodiernę. Charles Messier nie włączył jej do swojego katalogu mgławic, ale William Herschel odkrył ją 6 marca 1785 roku. Gromada leży około 5000 lat świetlnych od nas, a jej wiek szacuje się na 4 do 5 milionów lat. Rozmiary kątowe gromady to 8'×8', a jej jasność 4,1mag.

Gromadę można znaleźć nisko nad zimowym horyzontem. Przez najjaśniejszą gwiazdę nocnego nieba Syriusza (α CMa) wzdłuż jednej z linii wyznaczającej kształt gwiazdozbioru Wielkiego Psa docieramy do gwiazd ο2 CMa i δ CMa. Od tej ostatniej przesuń się 2,5° na północny wschód. Leży tam gwiazda tau Canis Maioris (τ CMa), która stanowi centrum gromady otwartej NGC 2362. Od tej jasnej gwiazdy gromada otrzymała swoją nazwę.

Gwiazda ma jasność 4,4mag i, podobnie jak gromada, leży ok. 5000 lat świetlnych od nas. Jest to prawdopodobnie członek gromady, wokół którego zgrupowana jest reszta jej gwiazd.

W lornetce widoczna jest zwykle jedynie gwiazda główna τ CMa, czasem wokół tej gwiazdy można dostrzec słabą mgiełkę. W małym teleskopie przy niskim powiększeniu gwiazdy gromady są tak naprawdę przyćmione przez jasną gwiazdę. Ponieważ gromada jest dość mała, inne jej gwiazxdy można dostrzec dopiero przy wyższym powiększeniu. W promieniu 4' zgrupowanych jest około 40 gwiazd. Do gromady należy około 60 gwiazd.

Około 15 do 20 gwiazd o jasności od 10 do 12 mag powinno być widocznych w teleskopie od 20cm przy wysokim powiększeniu. Przy mocy promieniowania 500000-krotnie większej od mocy naszego Słońca, gwiazdy gromady należą do najjaśniejszych znanych gwiazd. Od powiększenia 150× widoczne stają się dwie towarzyszki gwiazdy głównej, o jasności 10 do 11 mag. Dla wielu miłośników astronomii gromada Tau Canis Maioris jest klejnotem porównywalnym do Gromady Podwójnej h & χ w Perseuszu – białym brylantem otoczonym gęstym blaskiem gwiazd. Dlatego zdecydowanie warto namierzyć ją nisko nad horyzontem w mroźne zimowe noce.

Autor: Michael Feiler / Licencja: Oculum-Verlag GmbH