Shop Magazyn
%SALE%
PL / $
✓ Marka sprzętu optycznego w astronomii i obserwacji przyrody
✓ Duża różnorodność oferty i innowacyjność
✓ Własne projektowanie oraz produkcja urządzeń optycznych
Teleskopy Akcesoria do teleskopów Universe2Go Astro T-Shirts Lornetki Lunety Statywy fotograficzne Mikroskopy % SALE %
Magazyn > Praktyka > Obserwacje > Królestwo głębokiego nieba > NGC 6210, mgławica Żółw
Praktyka

NGC 6210, mgławica Żółw

Mała, jasna mgławica planetarna NGC 6210 w Herkulesie jest młoda, pokazuje detal, a nawet wyraźny niebieskozielony kolor!

Mgławica planetarna NGC 6210 w gwiazdozbiorze Herkulesa. Zdjęcie wykonane za pomocą Celestrona 9,25 cala z telekonwerterem 2×. Carsten Dosche Mgławica planetarna NGC 6210 w gwiazdozbiorze Herkulesa. Zdjęcie wykonane za pomocą Celestrona 9,25 cala z telekonwerterem 2×. Carsten Dosche
Szkic NGC 6210 widocznej przez 66-cm teleskop Newtona przy 837-krotnym powiększeniu. Uwe Glahn Szkic NGC 6210 widocznej przez 66-cm teleskop Newtona przy 837-krotnym powiększeniu. Uwe Glahn

NGC 6210 to bardzo mała (0,3'×0,3'), ale dość jasna (8,8mag) mgławica planetarna w gwiazdozbiorze Herkulesa. Została odkryta w roku 1825 przez niemieckiego astronoma Friedricha Georga Wilhelma Struve. Jej odległość sacuje się na około 6200 lat świetlnych, a średnicę na około 0,5 roku świetlnego. Z wiekiem ok. 2000 lat, jest to dość młoda mgławica planetarna. Posiada różnorodne struktury i dżety. Teleskopy pokazują niebieskozielone zabarwienie, co jest wynikiem dużej jasności powierzchniowej mgławicy. Wysokie powiększenia są tu idealnym rozwiązaniem. Aby ją namierzyć, przesuń lornetkę lub teleskop od β Herculis 4° na północny wschód. Mgławica leży przy trzech jasnych gwiazdach, które pomagają w identyfikacji.

Niebieskozielony blask

NGC 6210 na zdjęciu wykonanym przez Teleskop Kosmiczny Hubble'a. ESA/Hubble i NASA NGC 6210 na zdjęciu wykonanym przez Teleskop Kosmiczny Hubble'a. ESA/Hubble i NASA

Już w lornetce mgławica widoczna jest jako słaba gwiazdka o jasności 9mag. W teleskopach o aperturze 10cm z powiększeniem poniżej 50-krotnego, gwiezdny blask nabiera niebieskozielonego zabarwienia. W powiększeniach od 80- do 100-krotnego pojawia się rozmyta, nieregularna w kształcie niebieskozielona tarczka bez widocznej struktury.

Od apertury około 12cm i powiększenia 250-krotnego pojawia się jaśniejsze centrum i pierścieniowaty, kanciasty kształt z rozmytą obwódką. W dobrych warunkach, teleskopy o aperturze od 30cm powinny pozwolić na dostrzeżenie gwiazdy centralnej. Jeszcze większe teleskopy o aperturze od 40cm pokazują również dwie słabe odnogi (dżety) na końcach mgławicy.

Płynący żółw wodny

Wyrzucone obłoki gazu świecą tak intensywnie w kolorze niebieskozielonym z powodu dominujących linii widmowych pojedynczo (niebieski) i podwójnie (zielony) zjonizowanego tlenu. Zdjęcia w wysokiej rozdzielczości wykonane przez Teleskop Kosmiczny Hubble'a pokazują gwiazdę centralną wyrzucającą cztery dżety bardzo gorącego gazu do starszej, a przez to chłodniejszej, otoczki gazowej. Ponieważ mgławica jest owalna, a cztery dżety wystają z gazowej "skorupy" jak małe nóżki, mgławica przypomina płynącego żółwia wodnego. Z tego powodu NGC 6210 zyskała przydomek Żółw, a po angielsku "Turtle in Space".

Mapa starhoppingu do NGC 6210 w gwiazdozbiorze Herkulesa. J. Scholten Mapa starhoppingu do NGC 6210 w gwiazdozbiorze Herkulesa. J. Scholten

Autor: Michael Feiler / Licencja: Oculum-Verlag GmbH